tierenheyt tot sinen euen naesten Mer sonderlinge was hi beruert totten wonden ende heylich liden ons liefs heren Jhesu cristi met compassien ende mededogen want dye gedenckenisse der passien ons heeren droech hy sonder aflatinge in sijnre herten Ende hi oeffende hem somwilen daer in so vierichlic dat hi inden geeste heel op getogen wert. Jtem so verhuecht was hi vander godliker gracien dat hi ter eeren gods ende tot salicheyt der menschen ghescreuen heuet grote boecken die noch te Groenendale int voorseyde clooster ende elders sijn inhoudende salige materie, die seer oerbaerlic ende nutte sijn gelesen om der menschen salicheit Ende de selue boecken sijn ondersocht ende ghecorrigeert van gheleerden ende wijsen personen ende gheapprobeert
Op een tijt was hi soe sieck vander pestilentien ende so ontfinck hi sijn sacramenten, want tscheen dat hi ter stont steruen soude Doe wert hi roepende al dus Heere tot uwere ewiger eeren Een vanden broederen bi hem sijnde ende dit horende bad hem vriendelic dat hi hem seggen wilde wat die woorden beduden die hi so strangelijc riep Doe antwoorde hi, hoe dat hi inden geest had verstaen dat hi was een kint der ewiger verdoemenissen Ende daer om onderwerpende oft ouer geuende sinen wille der godliker belieften so riep hi seggende dese voorscreuen woorden Here tot uwer eeren wilick nv geerne na uwen wille verdoemt sijn
Jtem als den tijt sijns verscheydens wter werlt nakende was, so sat hi sieck in een setel ontrent een half iair lanck want hi en conde op geen bedde leggen mits een sonderlinge siecte die hi hadt. Ende ten lesten verschiet hi seer soetelic ontfangende die crone der glorien Jnt iaer ons heeren M.CCC. ende .lxxvij. op sinte Aechten dach
TEn eynde soe en is niet achter te laten hoe vrolic dat ontrent den iare ons heren .M.cccc.lx. sterf een deuoter religiose suster in de stat van Thienen geheten Margriete De welc sieck leggende seer begeerde te steruen ende mit christo te sine ende met vieriger deuotien ontfinck haer sacramente singende met luder stemmen ende dicwils Alleluya, ende si seyde voort Minnen, Benedijen, louen sijn oeffeningen des hemelschen hofs Daer hoortmen dat geluyt der herpen ende den sanck der engelen, daert so schoon is dat mijn siel niet vertroost en wilt sijn voir dier tijt dat ic dair si Och hemelsche Jherusalem v straten sijn ghestroyet met goude Mijn siele hanget nae v. Daer na alst conuent las dat vers Benedicite sacerdotes domini domino, benedicite sancti et humiles corde domino So verhiefse haer hooft, ende dat neder neygende so verschietse sueteliken van deser werelt
Hier eyndet dat eerste boeck vander Croniken van Brabant