Afscheids-lied van een jonkman aan zyn beminde, dewelke zig op het schip bevind, en met de expeditie moet tegen Engeland

[p. 1]

Afscheids-lied van een jonkman aan zyn beminde, dewelke zig op het Schip bevind, en met de Expeditie moet tegen Engeland.

WYS: Al myn Geluk.

Het Meisje spreekt.

Ag minnaar lief moet gy uw leeven

wagen,

Ik blyf in nood, aan wien zal ik het

klaagen,

Gy gaat ter Zee,

Gy gaat ter Zee,

Waarin gy schept behaagen,
En ik blyf in de nood,
Myn lyden is zo groot, bis.

De Minnaar spreekt.

Wys: Van bom, bom.

Lief Meisje wees maar niet ontsteld,

[...] wees tog maar te vree,

Wy zullen vegten waar het geld,

Te Land of op de zee,

Wy verwinnen als 't kan,
Wees niet bedroefd, kom, kom,
Wy zullen tegen de Engelscman,
Eens dapper bom bom bom.

Het Meisje spreekt.

Ik arme Maagd waar zal ik troost

vinden,

[...]y gaat verheugd, maar zult uw
[...] ligt vinden,

In 't diepst der zee,

In 't diepst der zee,

Met [...] veel duizend vrinden,
Ik wou dat de Vreede eert kwam,
Eer gy uw reis aannam bis.

De Minnaar spreekt

Houd moed, wy zullen Engeland,

Wel dwingen tot de Vreê,

Of zo men eens gelukkig land,

Hoe veilig word de zee,

Dan zal de zee en Ambachtsman,

Te winnen alles weerom,

Wy zullen gaan, den Engelschman

Eens leeren van bom. bom.

Het Meisje spreekt.

zo dit gelukt dat gy mogt triompheeren,
Maar ik ben bevreest, de tyd zal

alles leeren,

Ik blyf in nood,

Ik blyf in nood,

Ik zien u nooit weer keeren,
Myn hart is zo ontsteld,
Meer dan myn mond [...]

De Minnaar spreekt.

Vaarwel myn Lief ik moet nu gaan,

't Kan tog niet anders zyn,

Houd uw zo hard als gy maar kan,

Als wy aan 't stryden zyn,

En zo myn eind daar was genaakt,

Dat ik niet kwam weerom,

zeg dan myn Lief is dood geraakt,

Door Engelands bom, bom,

Het Meisje spreekt.

Vaart wel Minnaar, hoe hart valt

myn dat scheiden,

Blyf altoos uw getrouw, den hemel

zal uw leiden,

In dit gevaar,

In dit gevaar,

Ik moet en kan niet scheiden,

ô God verhoor myn beê.

Geeft Eendragt, rust en Vreê

EYNDE.