Een Aemstelredams amoureus lietboeck(1589)–Anoniem Een Aemstelredams amoureus lietboeck– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Een nieu Liedeken, Op die wijse: Adieu reyn bloemken rosiere. Ick had een stadich Minneken, Gheen schoonder die daer leeft Vercoren in mijn sinneken, Van rouwe mijn harteken beeft, Want zy my nu begheeft, Daerom mach ick wel schrijuen Ontrou van eedele Wijuen, Want zy een ander heeft Twe bruyn oochsken draecht sy, So vriendelijck int ghesicht Daer mede zo veriaecht sy, Druck lijden int ghewicht Tis langhe te voren ghedicht Tis langhe tevoren gheschreuen Dat sy my soude begheuen, Vrouwen woorden die zijn licht. Soete weerde Lieueken, Peynst somtijts eens om my Doet vry al v gherieueken, Al sonder fantasy, Seer selden ben ick bly, Dat ick eete ofte drincke Om v ist dat ick dincke, Al wijsdy my verby. Hoe soude ick haer vergheten, Ick ligghe in swaer verdriet Van drincken ende van eeten, Can ick ghevoede niet Ick weet wel hoe sy hiet, Die mijn harteken heeft bevanghen Na v staet mijn verlanghen Ick leue in swaer verdriet. O soete Venus Vrouwe, Is dat v Dienaers loon, Het eynde van v trouwe So ist beginsel schoon, Dies sterue ick duysent doon [pagina 104] [p. 104] Dat haer een ander sal trouwen Die bloem van alle vrouwen, Al onder tshemels throon Adieu mach ick wel schrijuen, Adieu is mijn advijs Bedroghen sal ick blijuen Als Salomon die wijs, Die schoone van Parijs Absolon die schoone, Schoon Vrouwen spannen die crone Die gheue ick den hoochsten prijs. O bitterlijcke scheyden, Waer toe sydy ghemaeckt Die doot wil ick verbeyden Die also bitter smaeckt, Het moet ghescheyden zijn, Schoon Lief staet my te spraeckt Ick valle in disperate Ick blijue al in die pijn, Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij