Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken op die wijse: alzoot beghint.

Ick ben deurwont // Heel onghesont
Tot inden gront // Met Venus stralen
Ick maeckts v cont // In corter stont,
Haer roder mont // doet my dit verhalen
Mach ick geen troost van v ontfaen
So is mijn vreuchden alghedaen
Ick roep, o doodt, wilt my deur keruen,
Met swaer verdriet ben ick bevaen,
Wilt ghy mijn niet ter noot bystaen
dat ghi eens ziet op mijn vermaen, seer saen
Door liefden plaen, So moet ick steruen.

Aensiet mijn noot // Reyn minioot,
Schoon roosken root // laet v verdrieten,
Dat my den doot // door liefden bloot
Met pijne groot, nu gaet doorschieten
Mijn zinnekens treuren dach ende nacht,
Den moet is my heel versmacht
Dat ick v mijn Lief moet laten
Ick sie dat ghy mijn niet en acht
Een ander by v vreucht verpacht, onsacht
Dat ic met clacht // sal moeten steruen.

Wat zijt ghy ghebaet//schoone sieraet
Dat ic den Prelaet // sal moeten blijuen
Mijn doch ontfaet // eer tis te laet
Wilt niet niet obstinaet verstijuen
Ick hadts noyt op v bertrout
Dat ghy mijn dus verlaten sout
Ic meende vreucht te verweruen,
Nu compt mijn tlijden menichfout

[p. 102]

 

Dat mijn tlijden den Gheest verrout

 

Ic moet vermijden voor ionck en out, verstout

 

Al dat mijn rout // dat ick moet steruen.

 

 

 

Princesse fier // al ben ick hier

 

Van v dus schier // doorsteken

 

Met swaer dangier // en druck bestier

 

Reyn balsonier // segt v ghebreecken

 

Waerom ghy my dat lijden aendoet

 

Ick min v bouen ghout ofte ghoet

 

Mocht ick eens vreucht van v eruen

 

Al ist mijn swaer dit teghenspoet,

 

Berooft dat waer mijn lijdens spoet

 

schoon lief erbaer verheugen moet, mijn groet

 

Met woorden soet // eer ick moet steruen.