Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een oudt Liedeken, Op die wijse: Ick was een Clercxken, ick lach ter scholen.

Het wayt een windeken coel wten oosten
Hoe lustelick staet dat groene wout
Die vogelkens singen wie sal my troosten
Vrouwen ghepeyns is menichfout.

Ic wil my seluen eens gaen verme[yen]
Al daer die liefste te wonen plach
Ende dencken om den tijt voorle[den]
Godt gheue die liefste goeden [dach]

Ic was een Clercxken ic la[ch ter scholen]
Den rechten wech heb ick gh[emist]
Schoon ionghe vrouwen d[oen mi dolen]
Weder te keren dunct my b[est]

Dit heffe ic op dit wil ick [vaten]

[p. 82]

 

Al om een die alderliefste mijn

 

Drinckt ic mi droncken, drinct ghy bi maten

 

Dat v misquaem dat waer my leet.

 

 

 

Nocht weet ic een liefken wtuercoren

 

Daer waer ick also gheerne by

 

Wat ickse beminne tis al verloren

 

Crancken troost so gheeft zy my.

 

 

 

Al op den hoeck van deser straten

 

Daer woont so properen meysken fijn

 

Daer sal ick noch een nacht by slapen,

 

[O]ft kraeyen sal gheen voghel zijn.

 

 

 

Rijck God mach ic den dach noch leuen

 

[Dat] zy my minde ende ick haer niet

 

[So so]ude mijn herteken in vruechden leuen,

 

[Dat nv] leyt in swaer verdriet.

 

[Nv is dit] lot op my ghevallen

 

[Daer ic een] kanse af wachten moet

 

[Ay lacen ic en h]ebbe ghenen troost met allen

 

[Niet dan altijt] druck ende teghenspoet.