Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken. Op de wijse: alzoot beghint.

Hoe soudy hem verblijden,
Die altijt leeft in teghenspoet.
Onschuldich veel moet lijden.
Door nydicheyt en ouervloet.
Die als met verghiffentlijck fenijn
Die minnaers doen onrecht met pijne swaer
Waer door eylaas dat ic verdwijn
Als sne op velt door sonne schijn
En ik moet deruen haer
Mijn Lief eerbaer.

Als andere minnaren.
Met haer liefkens reyn
In vrolickheyt vergharen
So vint ick mijn heel alleyn
Bedroeft als Tortelduyfken siet
Dat van zijn gaeyken is berooft vol rou,
Ellendicheyt en swaer verdriet

[p. 63]

 

Certeyn eer my nu onrecht gheschiet

 

Nochtans blyf ick ghetrou

 

Mijn Lief mijn vrou.

 

 

 

Och mocht den tijt nu gheuen

 

Dat ick met mijn Liefken delicaet

 

Mocht steruen ende leuen

 

So wist ick my gheen beter daet,

 

Dan eendrachtighe liefde met vreetsaamheyt

 

So datmen by ons vint altijt met vruecht

 

Haet ende nijt ons beyden scheyt

 

Daer door ghy my veel drucx bereyt,

 

In mijnen ionghe ieucht

 

Door onghenuecht.

 

 

 

Edel Princesse schoone,

 

Aenmerckt doch mijn verstant

 

Hoe v liefden ydone

 

Die in mijn herteken is gheplant

 

So bid ick v lief geeft mijnder geen schult

 

Dat ick van v dus lang moet zijn absent

 

Ick hoop den tijt is haest vervult

 

Dat ghy my ghetrou vinden sult

 

Dus laet v liefden ient,

 

Van my niet nemen een endt.