Een Aemstelredams amoureus lietboeck


Een nieu Liedeken, Op die voys alsoot begint. Een Liet eerbaer, vande liefste moet ic singen scheyden van haer // bedroeft mijn hart en sinnen Sy is certeyn // dat alder liefste greyn Bouen alle schoone vrouwen Door haer alleyn, treur ick in rouwen. Haer lipkens root, gebloeit als een corale Haer borstkens bloot, gedect met sijt cindalen Haer lijf is nedt, wter maten wel ghesedt Sonder verbeyden, sonder vertreck Van die liefste moet ick scheyden. Somtijts eylaes, leeff ic sonder treuren, Al mijn solaes, sluyt ic buyten mijn deuren In mijnen slaep, geneucht dat ick raep Ick moet mijn daer in verblijden,
[pagina 49]
Als ic ontwaeck, so zijnt niet dan fantazien. Lieflick lief wilt u tot mijn waerts keren So wert ick gerief, verlost wt mijnen zeren Mijn hert verfraeyt, als zy haer oochgens draeyt Sy toont mijn, so fiere ghelate Ic bens gepaeyt, weynich tot mijnder bate Schoon diamant, keert v oohgens te mijne Toont v samblant, of ic in druc verdwijne En acht geen praet // Al door des nyders quaet Peynst wat ghy hebt gesworen Haren raet versmaet in spijt van de niders toren Princesse soet, ic moet van v verschansen, Tot dat gemoet, weer tot mijnder verhansen Hier me adieu, schoon lief tot op een nieu, Tot v zin sal ick mijn keren Zo mach ick vry, met v lief triumpheren.