Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Liedeken met zijn nieuwe wijse.

Dese nyders hebbent zo haest bespiet
Wanneer daer vreucht en zolaes geschiet
Daerom en willen wy t'laten niet
Zy brenghen haer selfs int verdriet
Laet ons bedrijuen iolijt
Vreucht hanteren tot nijders spijt
Wy mogen wel louen en dancken den Heer,
Vrolijck wesen in duechden in eer.

Jolijt te bedrijuen en niet te kyuen
Prijsen wy nu aldermeest
Wilt by ons blyuen en vruecht aenclyuen
Verhuecht nu tot deser feest
Weest vrolijck sonder verdriet
En mijt voor malcander niet
Wy moghen wel louen dancken den Heer,
Vrolick wesen in duechden in eer.

Geckt oft spot ofte niet vertreckt
Wat ghy hoort ofte wat ghy siet
Wilt niet veel seggen, v woorden beleggen
So brengdy niemant int verdriet
Voor nijders en clappers weest niet verueert
V vreuchde int openbaer vercleert,
Wy mogen wel louen en dancken. etc.

Wat weten zy vander werelt te spreken,
Die altoos zijn melancolijck
Haer harte is met droefheyt deursteken
Nimmermeer so is hy bly
Laet varen melancoly

[p. 37]

 

Een yeghelijck zy met zijn Lieueken bly

 

Wy moghen wel louen et cet.

 

 

 

Oorloff midt desen Prince gepresen,

 

Die hier eendrachtich zijt vergaert

 

Wilt druck ghenesen sonder vresen

 

Niemant en zy met druck beswaert

 

Wilt doch patientich zijn

 

Ghy int uwe, en ick int mijn

 

Wy mogen wel louen en dancken den Heer

 

Vrolick wesen in deuchden in eer.