Een Aemstelredams amoureus lietboeck


Een nieu Liedeken, Op de wijse: Deur liefden ben ick ghecomen. Deur liefden moet ic vermonde, Het leit dat mi geschiet, Venus staet my bi tot allen stonden Ofte ic moet blijuen int verdriet, Ick hadde een wtuercooren // Maer lacen het is heel verkeert, Van my mach hy niet horen, Hy heeft my gheabbandoneert. O Cupido Godt vander minnen // My v Maechdeken nu bystaet, Ofte deur liefden moet ick ontsinnen // En vallen gheheel in desperaet, Als Dido aenhoort mijn claghen // Want van herten ben ick bedroeft Die om Aeneas, al sonder versaghe // Heeft haer selfs vant leuen berooft. Eerst scheen hy my goet bouen maten, Maer int laest valt hy my heel verwoet Zijn woorden soet als Ducaten // Die zyn gheworden als bitter roet, Waer deur ick nu moet treuren, En lenen eylaes in swaer torment, O God anhoort doch mijn labueren // Dat ick mach blijuen ongheschent. Eylaes nu moet ic gaen dalen In lijden heel desolaet
[pagina 36]
Die mijn herteken hadde ghestolen Die valt my nu zeer opstinaet Maer sal ick noch langher herere, In dit lijden en aenstoot So bidt ick God den Here Alom die wrede doot. Oorlof ghy dochterkens rene Wilt doch dit te rechte verstaen Aenmerckt wel wie dat ick mene, En wilt ghestadich in Liefde gaen Al heeft my een nu ghelaten En ghenomen van my een keer Ick hoop noch troost te vaten Want daer sijnder noch veel meer.