Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een ander nieu Liedeken, Op de wijse: Tribulatie ende verdriet.

Den tijt is hier,
Datmen sal vrolijck wesen
Want in elck quartier,
Die Mey seer lustich staet
Sonder dangier, kan Venus ons genesen
Met cupido fier, die sal ons gheuen raet
Om te verstoren des nijders tongen quaet
Want zy benijden seer
Dat niemant sou verblijden meer
Selfs zy bezijden eer
Vallen sy al in misdaet.

Wy sijnse quijt,
Die ons hier deden smerte
Dies wy met iolyt,
Brenghen den Mey plaeysant,
Met appetyt // gebruyckt elck vruecht int herte
Om dat haet en nijt,
So vast leyt inden bant
So wort den alderliefste, den Lauwerier geplant
Noyt reynder Liefde soet
Pyramus Thisbe briefde vroet
Twelck hem duer griefde doet,
Doen hyse niet en vant.

Hier woont die schone,
Laet ons den Mey hier draghen
Selfs in persone,
Als minnaers toebehoert

[p. 31]

 

Oft zy ydone, schiep inden Mey behagen,

 

Veel vruechts ten lone

 

Krijghen wy duer haer woort,

 

Want haer zoete sprake,

 

Die ghaf ons nu confoort,

 

Als zy te ontsluyten plach

 

Den gheest in swaerder muyten lach

 

Daermen wt spruyten sach

 

Reyn liefde met soet accoort.

 

 

 

Prince eerbaer,

 

Liefde bracht ons te voren

 

Dies wy sonder vaer

 

Vielen dus slecht ghesint

 

Om dat alle Jaer,

 

Den Mey doet vruecht oorboren

 

Metter consten claer,

 

Met hem diese bemint

 

So hebben wy duer desen

 

Gheweest der consten vrient,

 

Sonder Argelisten vry,

 

So zijn wy Catharinisten bly,

 

Danckelick neemt Artisten ghy,

 

Van ons liefste verwint.