Een Aemstelredams amoureus lietboeck

Een nieu Galiaerde, Op de wijze: Mijn oochskens weenen.

Bedroefde herteken wat moet ghi lijden,
Die verloren heeft zijn zoete lief.
Ongetroost tot allen tijden
Die hy hooch in zijn hert verhief

Ende heeft haer altijt eere bewesen
Bouen Vrouwen in die Werlt wijt,
Maer door een ander wort hy mispresen
Gheeft selfs ghetuyge wie dat ghy zijt.

Moet zy niet wesen straf van natueren
Datse haer Lief laet zo desolaet
Ick segghe ten zijn geen Venus cueren,
Datse haer oochskens op een ander slaet.

De vyant is tegen vrienden en magen,
En verlaten heeft die haer bemint
Om een diet harte al doet knagen,
Hy is veracht, die eens was haer vrient.

Nu draeyt o vrouwe, als Hero schone
In liefden Lief, ghy v haestich spoet
So crijchdy prijs en spant die crone
Want v Liefkens zo zeer vermoeyt.

Ben ick niet rijck van groter machte
Oft mijn wesen van gedaente slecht

[p. 13]

 

Aenmerct mijn liefde van grote crachte,

 

Oft soect ghy t'goet dunckt my onrecht.

 

 

 

So sette ick Venus al op een zyde,

 

Met Cupido wil ick spanceren ghaen

 

Mijn Liefken soeckt een ander partye,

 

Om t'groot goet is haer gedaen.

 

 

 

O hart neemt moet wilt v vercloecken

 

Al pleechdy eens int Harte te staen

 

Wy willen elders een ander gaen soecken

 

So schone wassender, als daer vergaen.

 

 

 

V woorden licht soet van vrouwen

 

Die met alle winden wayt

 

Ick en conde dat noyt betrouwen

 

V liefde was in mijn harte ghesaeyt.

 

 

 

Ghedenct schoon Lief dat ic verhaelde

 

Dat Vrouwen clap also snellick drayt

 

Met schone woorden ghy my betaelde,

 

Ten sal niet zijn, ick en waer ghepayt.

 

 

 

Ick sie ick hoort al teghen mijn herte

 

Maer ick en gheloofde niet wiet my riet

 

Ghy bemint een ander, dus lijde ic smerte

 

Dus comt o Doot, rasch neemt en vliet

 

 

 

Heb ick misseyt buyten mijn weten

 

Daer ick v Liefken me heb ghestoort,

 

En wilt my daerom niet vergheten

 

Het is mijn leet Lief, gheeft my confoor

 

 

 

So mach ick nu te recht wel spreken

 

Dat v liefde moet seer wanckelbaer zijn,

 

So slecht verdaen, ende wort versteecken

 

Dies mijn Harte licht in groote pijn.

 

 

 

Had ick gheweten wat v harte luste

 

Ic hadt gecregen waert in mijner macht

 

Ick stelle my seluen in groot onrusten

 

Voor desen loon had ick my niet gewacht

 

 

 

In wat ongeluck ben ick ghebooren

 

Die ick beminde, dat zy my haet

 

Ic gunne haer deucht, maer tis al verloren

 

Want buyten reden worde ick versmaet.

 

 

 

Prince valiant, na mijnen rade,

 

So doet v Lieueken, die na v haeckt

 

Siet an v Lieueken, niet als die quade,

 

Dat in liefde seer zijn harte blaeckt.