Ad Interim. Jaargang 6

[p. 247]

Rijnlied in de herfst
Guillaume Apollinaire (1880-1918)

De kinderen der gestorvenen komen spelen
Op het kerkhofgras
Martin Gertrude Hans en Henri
Geen haan heeft vandaag aan kraaien gedaan
Kikiriki

De oude vrouwen
Schuiven en huilen huilen
De brave ezels de grauwe
Balken ia en beginnen te schransen
Van de kerkhofkransen

't Is de dag van de doden en al hun zielen
De kinderen en de oudjes knielen
En steken flakkerende kaarsen aan
Waar een katholiek in een graf is gedaan
De sluiers der ouden
De wolken dik
Hebben de kleur van een geitensik

De lucht beeft zacht van vlammen en gebeden

Het kerkhof is een mooie tuin een plein
Vol met grijze zuilen en vol roosmarijn
Ge treft er uw oude vrienden aan
O wat ligt ge op dit kerkhof welgedaan
Gij bedelaars in bier verdronken
Gij blinden ach zo moest het zijn
En gij kinderen onder het bidden gestorven

[p. 248]

 

O wat ligt ge op dit kerkhof welgekozen

 

Gij burgemeesters en gij matrozen

 

Gij advocaten van de stad

 

Ook gij zigeuners zonder namen

 

Het leven gaf u zorgen zat

 

Het kruis moet ons vaak beschamen

 

 

 

De koelte van de Rijn komt zoeken naar de uilen

 

En dooft de kaarsen die de kinderen weer ontsteken

 

En de blaren de dode

 

Laten de doden schuilen

 

 

 

Soms praten dode kinderen met hun moeder

 

Soms willen doden de weg terug weer zoeken

 

 

 

Ik wilde niet dat gij mij achterliet

 

De herfst is vol van afgehakte handen

 

Neen neen het zijn de blaren de dode

 

Het zijn de handen der lieve doden

 

Het zijn uw eigen handen

 

 

 

Wij hebben te veel gehuild vandaag

 

Met de doden hun kinderen de oude vrouwen

 

Onder de hemel grauw en laag

 

Op het kerkhof vol van flambouwen

 

 

 

Nu keren wij terug in de wind de wind

 

 

 

Kastanjes vallen voor onze voeten

 

De bolsters scheuren

 

Als het treurende hart der Lieve Vrouw

 

Wellicht heeft ook haar huid de kleuren

 

Van kastanjes in het najaar

 

 

 

Gabriël Smit