Ad Interim. Jaargang 6

[p. 49]

Uit en thuis
Michel van der Plas

I Canterbury Cathedral

voor Robert Speaight

Vorsten en bisschoppen zien, even grijs
van wijsheid als de wolken, minzaam neer
op de jongens die vlakbij in het gras
als dwergen cricketen rond Gulliver.

Binnen waaien de kaarsen uit omdat
de wind door stukke ramen vliegt, en God
zal ook wel huiveren als 's avonds laat
het koor in de completen zingt van nood.

Op het altaar bleef zelfs geen spoor van bloed,
maar wie kan blijven dromen, zwere dat
Sint Thomas 's nachts met T.S. Eliot,
heen en weer lopend in het middenpad,
niet grijs meer, maar wonderlijk licht van leed,
discussiëert over de eeuwigheid.

[p. 50]

II Weimarstraat 314

De dode dingen staan tussen een leven
van ongenade zonder tegenstand.
Soms gaat de bel over, soms niet. De krant
ligt op de toonbank om een uur of zeven.

Hoedendozen houden het hoofd geheven,
droomspiegels staren naar de overkant,
lezen door: vaste prijzen, à contant -
lezen of nooit iets heiligers werd geschreven.

Leven is hier een naakt, somber vermoeden
over het ingetogen zelfbedwang
van Edmond Niessen, Herenmodes, Hoeden,
over zijn eeuwige aftocht naar de gang.
Soms vraagt men om 33 53 39.
Eèns zal 't de dood zijn, maar dat blijft verzwegen.