Ad Interim. Jaargang 6

[p. 47]

Uit: Het leeg seizoen
Bert Voeten

Regen die haar betast, wind die haar aanvat,
aarde die van haar voet de druk gewaarwordt,
avondlucht die haar beeltnis in de plassen
languit ziet drijven, blinkend en verlaten,
huizen en bruggen, gij weet meer van haar
dan ik, die in mijzelf teruggekropen,
mijzelf het licht benam en van haar ogen
de dubbelvlam en van haar mond het mes
dat altijd wakker bleef en van haar borsten
de telkens rijzende verwonderingen,
en van al wat zij is de ochtendklaarte,
de luwte en de waterspiegeling.