Ad Interim. Jaargang 5

[p. 310]

Alex Comfort (1921-)
Uit: the song of Lazarus

Ik heb de trom van de straat horen roeren bij nacht
en laat gemarcheer door de donkere lanen gaan
van de meiboom uit, als een geest, en het graan een geest van geluid
zingend misschien, weer de nacht in, de pelzen, 't blinde land:

Bomen getooid met sterren, bomen geschenk aan de lucht
geplukt in de nacht voor het lief, de trouwe vrouw
geplukt uit de heg in de kuil, en onder hun mars het lied
't rijzen en dalen der weg, waar het grind klinkt

Des meibooms geest aan hun schouder, geurend, stromend en wit
het graan der helling ruisend van wind, de steen op wacht
onder de bomen, klaar om te bijten, en uit de nacht
straten inslaand tot aan het hoekig riet, gezichten groter bloemen-
weg:

weg en terug in het zwart, naar het hakhout kruipend, gaat het lied
hoger. Besterde bomen der kam, waar hun handen reiken
sjaals voor de vrouw, als web aan 's hemels einde
golvende kammen, de lippen der nacht, en schouder aan schouder
het graan.

Ik heb de trom van de straat horen roeren bij nacht
glazen stemmen onder de rietstaf, handen
naar bejuweelde bomen uitgestrekt, naar 't land
van appelwangen, het huis, de stoelen getwee bij de wand

[p. 311]

 

Ik heb de trom van de straat horen roeren bij nacht

 

voor hem die hecht aan gewiegde sterren in de boom

 

voor de blinde die bij 't hars van het hout en de golven der grond

 

zingend uit duister de duisternis inmarcheert!

 

 

 

Jan G. Elburg