Ad Interim. Jaargang 5

[p. 309]

David Gascoyne (1916-)
Chambre d'hotel

Toen een droefzilver Zondagslicht
Door de namiddagregen gleed

En het grauw stadssteen glom,

Lagen wij woordloos naast elkaar,
Boven der kaden keiendek
Waarlangs 't hoog Seinewater gleed,

Te staren naar een wit

En naakt plafond; totdat het scheen
Of wij diep in onnoembaar spleen

Begraven lagen daar.

O toen ik trachtte om je hand
Te vatten en je vreemd gelaat

Te buigen naar mijn mond,

Sprong je uit bed en liep naar het
Geneteldoekte raam en zag

Hoe de platanen vroegen aan

Het water wat ook jij toen vroeg,
Een raadsel zonder antwoord, oud

Als aarde's ongena.

Koos Schuur