Ad Interim. Jaargang 5

[p. 183]

Klein torretje

Klein torretje op mijn eindeloos papier,
verbeten zwoegt gij langs het streng verstilde
sneeuwveld onder de hoogmoed van uw schilden,
volgt vast een spoor, oneindig ver van hier,

doch aarzelt nu het afbreekt aan de rand
waar ge in nood met ijl gerekte sprieten
verloren tast in peilloze verschieten
en keert verslagen in dit wrede land.

Neen, nergens is het blinde vlak te breken,
al zoudt ge tot uw dood het oversteken.
En denkt ge eindelijk na jaren iets

te zien, ergens uw doel te ontdekken
- ik zie u tintelend uw sprieten strekken -
het is uw schaduw op het barre niets.

Gabriël Smit