Ad Interim. Jaargang 5

[p. 125]

Door de woestijnen...

Door de woestijnen van het morgenstrand
ga ik u daaglijks tegen, zie u komen:
de geur der steden hangt nog in uw haar
en in uw ogen zie ik straten buigen,
pleinen zich openen, een bronzen park,
stille café's, terrassen aan het water,
de kamer die ons, als geen ander, kent.

De najaarshemel spiegelt het mij voor -
ik ben alleen, ik ga u daaglijks tegen
en moet mij troosten met de schim der stad.
Ik weet u als een vreemde vogel lopen,
aarzelend oversteken, deuren ingaan
naar een verleden, leeg en eenzaam blijven,
dromen met daden, daad met droom verdrijven.

Bert Voeten