Ad Interim. Jaargang 4

[p. 390]

De dichter

Van zevenhonderdzeventig gebaren
of meer, maar wie ze telt is schizofreen,
blijft één het netvlies met gewicht bezwaren;
waarom dit ene juist, dat weet niet een.

Uit evenveel ronddwarrelende woorden
bonsde op het trommelvlies één neer en bleef
daar sidd'ren. Wie verklaart uit het gehoorde
waarom die klank zich in 't geheugen schreef?

Toch treft in één moment, misschien na jaren,
't beeld met dat woord een regeling; meteen
scheurt er een vers zich los van vlees en been.

Dan wandelt wie het neerschrijft weer als voor de
beeld-klank-associatie: de verstoorde
vliezen staan strak en maagdlijk als voorheen.

A. Marja