Ad Interim. Jaargang 4

[p. 376]

Rondeelen

Er is een hoop die hopen blijft,
- Als door een fluistering verraden -,
Of in den poel van ongenade
Een rozenblad nog bovendrijft;

Of ergens God een teeken schrijft,
Of iets op aarde is onbeladen:
Er is een hoop die hopen blijft,
- Als door een fluistering verraden -;

Of leden lang in dood verstijfd
Weer scheemren gaan op schaduwpaden,
En of mijn hart den zin kan raden
Van 't noodlot dat naar u mij drijft:
Er is een hoop die hopen blijft.

[p. 377]

 

Mijn lief, gij hoort geen zingen meer,

 

Geen zucht, geen kreet kan u bereiken;

 

Gij zoekt in donker uw gelijken

 

En voert met hen geheim verkeer.

 

 

 

Ik vlucht den nacht in keer op keer

 

Doch ben onmachtig te bezwijken;

 

Mijn lief, gij hoort geen zingen meer,

 

Geen zucht, geen kreet kan u bereiken.

 

 

 

Voorgoed gesloten is de spheer,

 

Waarheen uw droomen moesten wijken,

 

En van verloren koninkrijken

 

Drukt mij de droefenis terneer;

 

Mijn lief, gij hoort geen zingen meer.

[p. 378]

 

Ik leef in u een ander leven

 

Dan ooit het lot mij heeft bereid:

 

Een trillende verlorenheid,

 

Een op uw adem medezweven;

 

En in uw wezen wordt verweven,

 

Al wat mijn hart dorstend belijdt;

 

Ik leef in u een ander leven

 

Dan ooit het lot mij heeft bereid.

 

 

 

Zoo schijn ik uit mijzelf verdreven

 

En naar een nieuw bestaan bevrijd,

 

Want elke traan om u geschreid

 

Is lichtend in uw hart gebleven:

 

Ik leef in u een ander leven.

 

 

 

H.W.J.M. Keuls