Ad Interim. Jaargang 4

[p. 375]

In den winteravond

De wereld is van lichtjes overdauwd.
Eerst is zoo'n lichtje klein en van puur goud,
Maar dichterbij een ruit, een glazen kom;
Daar gaan de menschen in als visschen om:
Een sluierstaart de vrouw in haar gewaad;
De man een snoek die stil in 't water staat;
Het kind een stekelbaarsje dat in 't riet
Van stoelen en in 't wier der meublen schiet -
Dan plotseling, als voelde zij het oog
Dat binnendrong, gaat snel een hand omhoog,
En rolt als sneeuw 't gordijn eroverheen -
Zoo sta ik in de wereld vaak alleen.

Bertus Aafjes