Ad Interim. Jaargang 4

[p. 352]

In memoriam Saar Mok

Mij waren het namen; jòu was het muziek;
wat mij muziek was, waren jòu weer namen;
weerzijdse aandacht bracht de rijken samen
van dicht- en toonkunst, vleugels der triptiek.

Was het niet zo: het middelste paneel:
wij beiden: jij kunstvol aan het musiceren,
afwiss'lend ik aan het verzen declameren
en elk begrijpend and'rer heerlijk deel.

Zoals jij Bach zei, zei ik Hofmannsthal;
Beethoven jij; ik Nijhoff, Bloem, Verlaine;
één regel, Saar: ‘Mon coeur a tant de peine’,
ik mis je daaglijks, waar ik ga en dwaal.

Want weet: dit ‘nooit’, dat ís niet te verstaan
voor hen, die jou de Duitsers loven hoorden;
o, Duitse klauwen, die Saar Mok vermoordden:
een wolk muziek trok van dat land vandaan.

Jac. van Hattum