Ad Interim. Jaargang 4

[p. 327]

Sneeuw

O kom nu, kleine jeugdtamboer,
Als eertijds langs mijn venster tromme'len
Heel zachtjes, zonder het rumoer
Van vroeger! Zie, de vlokken schomme'len

Weer op een vleugje winterwind,
Dat, uit het Oosten aangeblazen,
Mij als klein kind bracht in verbazen
En weer opnieuw verbazing vindt.

Straks zal de witte wereld zwijgen,
Van horizont tot horizont
Een blanke donzen deken krijgen...
Opnieuw gaat het tamboertje rond,

Het veld langs in zijn groene truitje,
Met de appelwangen rood en koud,
En 'k zie hem trekken langs het ruitje
Dat mij nog 't leven open houdt.

Op 't veld hoor ik nog heel zacht prevelen
De trilling van het ezelsvel...
Dan niets meer; achter de avondnevelen
Vervagen beeld en spel. -

Frans Bastiaanse

22 Febr. '47