Ad Interim. Jaargang 4

[p. 326]

Het hemeldal

De zwanen dreven langs het vijvervlak,
Den spiegel, waar mijn jonge beeld in bleef,
Ook nu ik ver en jaren later leef
En veel van vroeger in mij stierf of brak.

Ik heb het sterven wel heel zwaar doorstaan,
Wat brak als 't gruizelen van een kostbaar beeld;
Toch ben ik door het leven heengegaan,
Manhaft, 'schoon niets herleefd scheen of geheeld.

Maar als ik weer wil weten hoe ik was
Toen ik er langs de witte zwanen zwierf
En weten wil of àlles brak en stierf,

Dan dwaal ik langs dat oude spiegelglas
En zie in oogen en een jong gelaat,
Dat heel mijn vroeger leven nog bestaat.

Frans Bastiaanse

22 Aug. '46