Ad Interim. Jaargang 4

[p. 184]

Madrigaal

Hoe zou het laatst adieu niet op mijn lippen dralen
Wanneer ik door dat woord in diepste afgrond viel?
Adieu mijn leven zelf, adieu mijn tweede ziel,
Adieu mijn dierbre zorg, die mij doet ademhalen.

Adieu gij blijde kroon, die 't martlaarshoofd mij drukt,
Adieu, schoon godenoog, dat mij bevriest en blaakt
Adieu, mijn spiegelglas, waarnaar mijn beeltnis haakt,
Adieu, door wie ik leef, adieu, juk dat mij bukt!

Adieu, kuis, needrig, schoon en eerlijke meesteresse,
Adieu de zachte band, waaraan gij mij geleidt
De dag van 't afscheid kwam en smaakt als stervenstijd
Ontbindt de ketenen van Uw vergulde tressen!

Maar eer ik afscheid neem, verhoor mijn laatste bede
Neem 't hart dat ik m' ontruk, maar dat Uw kus nog beidt
Wil het, tot laatst adieu, onder Uw voet vertreden!

Jef Last, naar Ronsard