Ad Interim. Jaargang 3

[p. 548]

Onvervuld

Kind in mij, schrei niet zoo.
Het leven blijft een vreemd gebeuren.
Een mond neemt afscheid van een mond,
Is niet verlangen meer dan treuren?

Ongrijpbaar wijkt het beeld.
Mijn hartstocht zal het niet bezweren.
Hoe bloeiend, van geluk vervuld
Is wat mij lokt en af moet weren.

O ziel van mijn ziel, beeld
In droom en lied niet 't achterhalen.
Toch is het in mij, onbevrijd
Blijft het naar de vervulling dralen.

G. Kamphuis