Ad Interim. Jaargang 3

[p. 546]

Herfstregen

In memoriam Slau na tien jaar

Dit weer is met jouw aard te vergelijken...
(O eenvoud van jouw In Memoriam,
kon ik dien ooit zoo schoon als jij bereiken,
waar regelrecht de Muze tot je kwam).

Ik heb je ingehaald, ben jaren ouder
dan de acht en dertig die jij worden mocht.
Nu leg ik laat mijn hand nog op je schouder
en ben de vader-vriend dien je altijd zocht.

De stormwind vliegt bezeten langs mijn ramen
en rukt verwoed aan al wat wrikbaar is.
Dit was jouw aard, een ieder te beschamen,
die niet in 't groot geheel onkreukbaar is.

Wij waren vriend door dik en dun van trouwe,
al leek de een op de ander ook geen zier.
Ik was de musch vaak in jouw kooi met pauwen,
juist daarom waren wij elkaar zoo dier.

C.J. Kelk