Ad Interim. Jaargang 3

[p. 517]

De baadster

Naar u gaan mijn gedachten,
Nu ik de laatste nachten
Denk aan wie mij verliet.
Want gij zijt hunkerend, nergens vandaan
Aan de rivier ontstegen, uit de zomer ontstaan;
Geur zijt gij, het vuur
Der beuken, het trillend riet
Onder het verblindende azuur;
Rillend zijt gij van jeugd en kleur
En even stralend naakt als de natuur,
Gij schepping van het landschap, element
Dat nog ontbrak,
Gij bloeiende figuur in 't gras,
Gij spiegelbeeld van al wat zij niet was:
Maagdelijk, volkomen schoon en onbekend.

Alfred Kossmann