Ad Interim. Jaargang 3

[p. 518]

Herfstlandschap

Weerzien vervult
Mij plotseling met het oud ongeduld.
Weer stijgt de pijn
Van het verbitterd wachten
Over de verzoenende gedachten
Naar mijn ogen. Weer zijn
De dagen lang en de herinneringen
Vol hunkering. Verandert
Het leven ooit dan in de dingen
Die men verlangt?
Toen was het zomer. Nu schittert
De herfstzon over 't spiegelend ven. De wind
Huivert door 't laag loofhout dat ginter
In vlammen opgaat van kleur. Een geur
Stijgt overal op die verrukt en zuivert.
Straks is het winter.

Alfred Kossmann