Ad Interim. Jaargang 3

[p. 411]

De vlinder

Trillende vlinder op het tafelvlak,
hoe stil vouwt gij uw lichte vleugels samen,
alsof uw wanhoop aan de dichte ramen
niets van uw inkeer en uw vrede brak,

alsof het valsch verglaasde kamerlicht
in wreede spiegeling van wijd ontfermen
u niet verleidde tot àl driester zwermen
en opjoeg tot gij bijna waart gezwicht.

Was het genade, die u plots deed wijken
om in bevrijd geluk hier neer te strijken?
Niets zal u wonden waarvan God niet weet.

Doch Hij weet ook: gij liet u wéér verblinden, -
dacht gij de troost van levend gras te vinden,
het is mijn doode, groene tafelkleed.

Gabriël Smit