Ad Interim. Jaargang 3

[p. 412]

Vroegzomer 1946

Wie zocht, in zomer van dit wachtend jaar
vergane vrede, zondoordroomde uren?
Oostewind snerpte langs de hemelvuren,
Westewind stuwt nu met een woest gebaar
van ongeduld de regen schuin uit wolkenflarden.
Onder de struiken liggen de verstarde
vogelenlijkjes, uit het nest gewaaid.
Het jonge graan ligt plat, nog ongemaaid
op drasse aarde. Oude menschen turen
angstvallig naar de lage barometer...

Een kind danst ernstig door een plas; zijn haar
is regensluik, zijn oogen spieg'len uit den aether
te wachten onheil, onbewust en klaar.

Henriëtte Schuurbeque Boeye