Ad Interim. Jaargang 3

[p. 400]

[Duizenden vrienden]

Duizenden vrienden, trouwe bedienden,
Vluggen en tragen, blinden en zienden,
Werk voor de gastvrouw, dat zij niet mort.
Ruk van de vensters distels en dorens,
Draag 't veegsel weg in uw leeren schort.
Breng dan uw luide koperen horens,
Blaas van de tinnen der hoogste torens:
Roep dat een rijtuig daar aan komt hotsen
Over de rotsen, en schokt en hort.

Kom, zweef naar binnen, kleine vriendinnen:
Help ons, de dwaze haar trouwkleed spinnen;
Daar is geen prins die haar hand wil winnen,
Maar voor haar droeve verdoolde zinnen
Maken we een feest - helaas hoe kort!
Laten haar 't leven opnieuw beginnen
Eer ze weer diep van de steilte stort;
Laten haar dwepen, hopen en minnen,
Droomen van rozen, voorlang verdord.

Als 't hier maar tikt, ratelt en snort,
Meent ze, dat ze de bruid nog wordt.

Hendrik de Vries