Ad Interim. Jaargang 3

[p. 353]

De grenspost

Verloren op een eindeloze weg
liepen wij samen naar de grens van 't land:
Napoleontisch wachthuis langs de kant,
oud en vervallen, door de tijd geslecht;
herinnering en teken tegelijk,
herin'ring, die geen sterveling iets zegt,
verloren langs de eindeloze weg,
geen mens, die er een ogenblik naar kijkt...

Ook wij gingen die oude post voorbij:
Napoleon wordt door de tijd berecht;
alleen keerde ik weer, keek van opzij
ernaar: zijn holle oog belaagde mij,
verloren op die eindeloze weg...

Con Schröders