Ad Interim. Jaargang 3

[p. 214]

Een kamer

‘Alle dingen zijn belangrijk’, zei hij zacht, en ik
hield plotseling in, onverhoeds geslagen
naar de ijlte van een grondeloos oogenblik.
‘Zijn werkelijk alle....?’ wilde ik nog vragen,

doch hard en helder stonden zij om mij heen:
de klok, de stoel, de tafel, achter de ruiten
de oude tuin, - martelend stond ik alleen
binnen een kring van eensgezind besluiten.

Zie, zeiden zij, de stille, klare orde,
die ons bestemt tot wat wij zijn geworden,
ons noemt en schikt naar wat wij waarlijk zijn:

heldere stemmen, die het hart beraden
en dwingen op genade of ongenade
binnen den tijd een eeuwigheid te zijn.

Gabriël Smit

(Voor M.N.)