Ad Interim. Jaargang 3

[p. 199]

Aan de slapende

Gij slaapt naast mij, vergankelijk maar goed,
want al het liefs dat de aarde ons heeft geboden
aan vruchten en aan vreugden van 't gemoed
wacht mij in u, en niets is mij verboden;

gij zijt het simpel, rustig paradijs,
waarvan mijn lust de grens weet en het duren,
gemeten naar de menschelijke reis
langs droom en dood en enkele klare uren.

Ik lig en denk aan wat ons blijft en rijpt
in dezen lentenacht onuitgesproken,
wat 't hart verlangt en wat de geest begrijpt,
maar dat ons lot voor morgen houdt gedoken.

Het is geen vrees noch welke troeble drift
die mij hierom wat weemoed zullen geven.
Ik ben een hand, gij zijt mijn schoone gift,
vergankelijk maar goed want 't ware leven.

Karel Jonckheere