Ad Interim. Jaargang 3

[p. 128]

Het lied der sirenen

Men heeft ons vaak belasterd, maar wij zijn
't Binnenste lied van uzelf, o zeeman;
Doe ons maar op uw vloten in de ban:
Uw angst is schijn, en uw vloeken is schijn!

Vergeefs bondt gij uw groote kapitein,
Die, de ooren toe, ons niet vergeten kan;
Wanneer wij zingen weet gij meer ervan,
Wanneer wij zwijgen zal uw hart het zijn

Dat verder zingt; en wilt gij het niet hooren,
Dan vallen wij in wéér met 't zelfde lied,
Niet met een gebaar van: vergeet ons niet,

Maar uit speelsch en moederlijk medelijden
Met hem die zijn eigen ziel wil bestrijden,
En zich miskent, en dom blijft als tevoren.

S. Vestdijk

Uit de bundel ‘Gestelsche Liederen’.