Ad Interim. Jaargang 3

[p. 65]

Vogelzang

Blij is de lucht als 't blauwe meer,
het licht trilt op de witte klingen.
De krop puilt van het toomeloos zingen
en alle halen keeren weer
van keereweer en wielewaal,
in altoos wijdere kringen.

De zon glijdt van den grauwen rand
der parelwitte duinravijnen
en zwiert in stroomen langs het zand
met ongetelde flonkerschijnen:
zoo onweerhoudbaar zwelt het lied
van wielewaal en kierewiet,
kraaloog' en vogelijnen.

De krop puilt van den schrillen zang,
die trillend uit de keeltjes kwinkelt,
maar nooit genoeg, gehaast en lang,
totdat de zatte hemel rinkelt
door 't lied van lijster, mees en vink
en reeds de rosse zon den blink
der duinen goud omtinkelt.

En alle halen keeren weer,
de zon bloedt op de bleeke klingen.
De lucht is als het donkere meer
verstild en mat door al het zingen
van tierelier en wielewaal,
van leeuwerik en nachtegaal,
dat krimpt in loomere kringen.

C.J. Kelk