Ad Interim. Jaargang 2

[p. 276]

Albert Samain
Het tortelduifje van Amymone

Amymone nam zacht haar duifje in haar armen,
't Steeds inniger aan zich drukkend om het te warmen;
En zij verheugt zich om het zoet-gewillig dier,
Dat tusschen hare borsten tortelt van plezier.

Dan wil zij zelfs nog dat zijn bek - niet schuw - komt nippen
De korrels, die zij klaargelegd heeft op haar lippen.
Al dichter brengt z'haar wang in lief-aanhalig spel
Bij het gevedert lijfje, blank en sneeuwig hel.

Zij streelt met haar gezicht de vogel ál vertrouwder,
En glimlacht want zij raakt ook telkens hare schouder,
Voelend, en iedermaal bedenkt ze 't met een blos,
Haar schouder zachter nog dan duifjes vederdos.

Vertaling: Johan de Molenaar