Ad Interim. Jaargang 2

[p. 228]

Con Schröders
Geocratica

Verlangend naar de rijz'ge verte
van bergen met hun wereldtaal...
Hoe troosteloos, hoe hoop'loos kaal
zijn dan deez' weiden, d'onbeperkte
vervluchtiging in de astraal
domm'lende ruimte, de doorwerkte
koelbloedigheid en de besterde
eenzelvigheid van 't windverhaal.

Slechts rotspartijen zijn de sterke
en hechte banden aan de aarde,
het diepgeworteld krachtsvertoon
van d' oude moeder, die ons baarde
en ons nog dient als onze woon
met van haar bergen de rijzige verte...