Ad Interim. Jaargang 2

[p. 227]

Wim Hooft
Zo komt de hars uit sterke bomen leken

Een kleine, fijne pijn te voelen steken
door wezen en in het gemarteld hart
is 't edelkeur waar ons dit leven smart
en bindt in wanhoop, weemoed en gebreken.

Zo brokklen langs de zachtste stroom der beken
de oevers af tot een rustieke lijn,
zo leeft geen leven dan in weke pijn,
zo komt de hars uit sterke bomen leken.

Het lijden neurt in de vergeten kreken:
onaards geluid dat zindert op de zon,
het huivert op het vlak der raadselbron
en breekt het beeld waarvan de dichters spreken.