Ad Interim. Jaargang 2

[p. 226]

H. Warren
De schim van Poot

't Is 't uur van avondrust in 't herfstgetij
Een grote zuiverheid dampt over 't wijde veld
Waar nog een volle lach van vrouwen welt
Die aardappelen rooien uit de rosse klei.

Het bonte vee loeit in de vochtig groene weiden
Rondom de hoeven in hun grijze bomenring
Een haan slingert zijn kreten en de meiden
Rammelen met emmers en de gladde akerring.

Van hier en daar uit de omheinde gaarden
Klinkt bijlenslag en men draagt manden aan
Met rode appels. Het geurt kruidig naar bladen
Die langzaam in het lange gras vergaan.

Na 't avondeten klimmen luid de knapen
Met sterke knuppels in de notelaar
De wrange bolsters vallen barstend uit elkaar
De kleinen rennen om de buit bijeen te rapen.

Men laat de schemer binnen door de kleine ramen
Tussen de wingerd van de lage zuidermuur
En rookt en rust, praat met een goede buur
En ziet de uilen voor hun nachtevlucht verzamen.