Ad Interim. Jaargang 2

[p. 211]

Anton van der Vet
De hand

Vervloekt, die hand die schrijft en schrijft,
een autonoom, wars leven leidt,
't heelal per woord na woord doorglijdt
maar nooit den zin vormt die beklijft;

vervloekt, dat ik in angsten staar
naar zijn stil glijden, en mijn haat
tegen dien blinden autocraat
met vloeken nimmer evenaar;

vervloekt, die hand die schrijft en schrijft
en doet alsof ik hem geleid
maar leeft in eigen eeuwigheid
en toch deel van mijzelven blijft.