Ad Interim. Jaargang 2

[p. 197]

Jan David Ietswaart
De zandlooper

De dingen staan zoo stil, zoo stil
in 't ruchtloos uur.
Er is in alles weinig wil
en weinig vuur.

De nacht sluipt traag in ons gebied
in veld en schuur.
Op onze mond verstilt het lied
en dooft het vuur.

Een kinderhand rust op een bed,
albast en puur,
nóg stof, maar bijna omgezet
en zonder duur -

En zonder duur? Maar dit vergaat
en dit verglijdt!
Ik grijp den looper, die daar staat
vol zand en tijd.

Ik tuur, en zie het snoertje zand,
hoe het verglijdt.
Ik draai den looper. En mijn hand
formeert den tijd.

Ik draai en staar, en zie den tijd:
Begrip... en waan!
Mijn hand rust, en... de eeuwigheid
breekt aan.

Wat rest? Een pyramide zand;
Rust... wijd en zijd.
En op het bed een kleine hand
vol eeuwigheid.