Ad Interim. Jaargang 2

[p. 198]

Jan David Ietswaart
In 't aangezicht van dood en leven

Bij het scheiden van Cor

In 't aangezicht van dood en leven
neemt alles af aan glans en licht;
En wat zoo werkelijk leek en dicht
is ijl en aan zijn vorm ontheven,

Is ijl geworden, rook in wind,
- als grenzen, spoorloos opgeheven -
In 't aangezicht van dood en leven
herkent men of men heeft bemind.

Wie niét beminde, zal niet schreien.
Maar wie beminde, schreit temeer.
Hij roept een naam, en zit ter neer,
Hij roept een naam, en zit te schreien.