Ad Interim. Jaargang 2

[p. 161]

[Ad Interim, 1945, nummer 6]

Gabriël Smit
Rondeelen

1

Om wimpers, teeder toegeloken,
om perzikdons van hals en keel,
om zooveel meer, onuitgesproken,
aan warmte, welving en fluweel,

o schaal van duizeldiepe roken,
bebloesemd voorjaar, lustjuweel,
- acht, nooit kan worden uitgesproken
welk lied ik in uw loover speel -

om alles, mild in u verdoken,
om schaduw, golfdal en struweel,
heb dank, - ook om dit klein, gebroken
geheimwoord, stamelend ontloken
aan perzikdons van hals en keel.

[p. 162]

2

Sterren, sterren, dekt uw luister,
nachtwind, houd uw adem in:
diep in ons behoedzaam duister
vindt een wereld haar begin.

O, het allerprilst gefluister
schendt haar ongeschapen zin,
ijler dan der sterren luister, -
nachtwind, houd uw adem in.

Stiller dan de maanzee ruischt er
droom van goddelijk gewin;
diep in een onmetelijk duister
wint ons leven scheppings luister, -
nachtwind, houd uw adem in.

[p. 163]

3

Najaarsgloed van uw haren,
Octobersmaak van uw mond, -
ik proef uw bedwelmend zwaren
wijnsmaak tot in den grond

en stormende opgevaren
- o, telkens gescheurde wond -
daalt in uw koele haren
de koorts van mijn wilde mond.

Zomervuur, niet te bedaren,
zinderend bloedverbond, -
donkerder fonkelt de zware
najaarskleur van uw haren
tegen den wintergrond.