Ad Interim. Jaargang 2

[p. 156]

Ale Brouwer
Gebroken opvlucht

Toen aan den einder zomer leek te lichten,
verwekt door storm en grauwe wintermist,
werd in het huis der wijde vergezichten
vergeefs een venster schoon gewischt.

De prille bliksem sloeg van stille landen
een witte vlam voor de beslagen ruit
vanwaar de dood terugweek naar de wanden
en dan verdween ten Oosten uit.

Maar als de vage lijn van zijn gedachten
zich moeizaam kromde in verwondering,
brak in de vlam de blankheid der verachten
tezamen tot ontnuchtering.

En wéér geslagen op dezelfde stranden
als waar het wit festijn zijn hoop beleed
viel hij terug in 't vlammenlooze branden
terwijl de dood naarbinnen gleed.