Ad Interim. Jaargang 2

[p. 155]

Gerard van Klinkenberg

Orpheus

De dichter en de ziel

De dooden zeggen dat zij is gestorven,
maar ik, de zanger, weet: er is een lied
dat haar bevrijdt, hoe diep zij ook verborgen
mag zijn, dus zing! mijn lier en aarzel niet.
Want hij die aarzelt is alreeds verloren,
voor hém gaan stellig alle deuren dicht.
Geloof, dat gij alleen zijt uitverkoren
haar op te wekken in het morgenlicht!

Strophe

Een vuur, dat door geen waat'ren is te blusschen.
Een kou, die rotsen tot den wortel splijt.
Vlammen en ijskristallen en daartusschen
het menschelijk gelaat dat lacht en schreit.