Ad Interim. Jaargang 1

[p. 90]

Jan H. de Groot
De scheiding

Dit heimelijk toeschikken naar mijn zijde
is zo vol maatloos hunkren en verlangen,
dat het mijn driften slaat tot een bevangen
ademen en aarzling om 't ontwijden.

Tot deze spanning pijn wordt en 't omvangen
van heel dit lieve lijf een wild verblijden.
Wie zal, dan God, ons eénzijn kunnen scheiden,
nu w'in elkanders hart zijn opgevangen?

Je adem hijgt en geurt naar bitt're amand'len,
maar valt dan stil, zoals de zomerwind,
die vóór de nacht zich legt, voldaan en moe.

En als de slaap ons vleiend komt bewand'len
is ieders toekomst eender. d'Ochtend vindt
ons met de ruggen naar elkander toe.