Ad Interim. Jaargang 1

[p. 62]

Theo van Baaren
Ondergang van Byzantium

Uit alle kreken voeren vluchtelingen
een zee op van blauw glanzend mozaïek,
terwijl de klokken wanhopig aanvingen
storm te luiden. De doodsmuziek
van een volk dat, even vals als vroom,
heeft vorm gegeven aan een eeuwge droom.

Een houten kruis had deze stad veroverd,
de sikkel sneed het kruis af bij de grond;
de hemelkoepels die zij bouwden, tover-
werken, stralend, goud op gulden grond,
koepelden dien dag over een ras,
dat even vroom, maar minder droomziek was.

De zwervers met hun vreemde manuscripten
en de ikonen van hun pantheon,
die aan de bloedoogst der sikkels ontglipten,
dapper of sluw, volgden de zon
naar het westen, vluchtend voor de maan
naar streken, waar een stalen kruis zou staan.