Ad Interim. Jaargang 1

[p. 61]

Theo van Baaren
Verduisterde stad

voor H.J. de Soeten

Een kier van licht verraadt nog hier en daar
d'aanwezigheid van leven in de huizen.
Het duister drukt, alleen de winden ruisen
nog even wild en onberekenbaar

langs gracht en plein, het water in de sluizen
kolkt hongerig, de diepte bergt gevaar,
de wolken hangen laag en drukken zwaar
en ratten tieren in de kelderkluizen.

Het duister neemt geen einde en de dood
trekt knekelkruisen op de deurkozijnen.
Soms kleurt een brand den einder rossig rood.

Wij leven achter dubbele gordijnen,
alleen de Dom rijst onaantastbaar groot,
vrij van den druk, waaronder wij verkwijnen.